Tybalt
Vrouwen zijn wat boeken zijn
Ze geven lessen als maîtresse
‘k Was vijftien
Ik werd bevangen door een verlangen
Ik wou hen graag zien en werd hun minnaar bovendien
Ik hield van ronde, van zwarte en blonde
En dat is geen zonde, dat is geen zonde
Toch was er één, ‘k zag haar meteen
Ik zag haar groeien, openbloeien, maar met wie
Hoe kon ze van hem houden, de zoon van Montecchi
Ooit zal ze met hem trouwen, maar waar zit de connectie
’t Is de dag, ’t is de dag, het is de dag
Ik neem uiteindelijk het besluit
Mijn vriendschapsband die is nu uit
Mijn wraak zal zoet zijn
Straks zal je dood zijn
Dat is mijn besluit, Julia, ik zal hem doen betalen
Ik voer mijn plan uit
Vrouwen zijn wat kerkers zijn
Ik zat gevangen in mijn verlangen
‘k Was vijftien
Ik zei haar nooit iets, ik durfde nooit niet
Ik wist niet wat te zeggen, hoe haar uit te leggen
’t Is de dag, ’t is de dag, ’t is de dag, het is de dag
De dag dat ik het uitvecht
De dag dat ik het beslecht
Mijn wraak zal zoet zijn
Want dan zal hij dood zijn
Dat is mijn besluit, Julia, ik zal hem doen betalen
Ik voer mijn plan uit
Koor Tybalt
’t Is de dag Ik sterf van jaloezie
’t Is de dag Omdat ik haar graag zie
’t Is de dag Al ziet ze het niet
’t Is de dag Ik sterf van groot verdriet
Tybalt
En spreek me niet van eergevoel
Dat is immers wat ik bedoel
Ik zal je vinden Romeo, overal vinden Romeo
En voor je ’t weet zal je begrijpen wat je me deed
|
|